ایران اکازیون:طبق محاسبات گروهی از دانشمندان در دانشگاه برن، “سیاره ی نهم” مظنون در منظومه ی شمسی، نمونه ی کوچکتری از اورانوس و نپتون، با دمای سطحی منفی ۳۷۵ درجه فارنهایت (معادل منفی ۲۲۶ درجه سلسیوس) و شعاعی حدود ۳.۶۶ برابر شعاع زمین می باشد.
به گزارش بیگ بنگ، اگر واقعا چنین سیاره ای وجود داشته باشد، چه میزان درخشش دارد و بزرگی آن چه اندازه است؟ دمای آن چند درجه است و با چه تلسکوپی قابل رصد می باشد؟ اینها سوالاتی بودند که پروفسور کریستف مرداسینی و استر لیندر، دانشجوی مقطع دکترا، با شنیدن خبر وجود این سیاره، به دنبال یافتن پاسخ آنها برآمدند. لیندر میگوید: « به عقیده ی من، سیاره ی نهم جسم نزدیکی است، با آن که فاصله ی آن تا زمین حدود ۷۰۰ برابر فاصله ی خورشید تا زمین است.»
دانشمندان معتقدند که این سیاره، یک غول یخی با پوششی از هیدروژن و هلیوم می باشد. آنها طبق محاسبات خود با مدل تکاملی، دریافتند که پارامترهایی مانند شعاع سیاره ای یا میزان درخشش آن به تدریج از زمان شکل گیری منظومه شمسی، حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش، افزایش یافته اند. آنها نتیجه گرفتند که سیاره ای با حجم معادل ۱۰ برابر زمین، در حال حاضر شعاعی معادل ۳.۶۶ برابر شعاع زمین و دمایی معادل منفی ۳۷۵ درجه فارنهایت دارد. لیندر میگوید:« به این صورت است که دمای پایین هسته ی سیاره بر امواج بازتاب شده از سطح آن غالب می شود، در غیر این صورت سیاره دمایی معادل ۱۰ درجه کلوین می داشت.»
انرژی ذاتی آن ۱۰۰۰ برابر انرژی جذب شده ی آن می باشد، به همین دلیل امواج بازتاب شده ی خورشید بخش ِ کمی از درخشش قابل تشخیص این سیاره را تشکیل می دهد. همچنین، این بدان معناست که سیاره ی نهم در نور مادون قرمز بسیار روشن تر از دید مرئی به نظر می رسد. مرداسینی میگوید: « طبق مطالعات ما، سیاره ی نهم حالا بیش از یک حجم نقطه ای ساده است. این سیاره با وجود ویژگی های فیزیکی، شکل و حالت میگیرد.»
همچنین، دانشمندان بررسی کرده اند که آیا نتایج آنها چرایی غیر قابل شناسایی بودن این سیاره توسط تلسکوپ را توجیه میکند یا خیر، و به این منظور، به محاسبه ی امواج و درخشش سیارات کوچکتر و بزرگتر، در مدارهای مختلف پرداختند. نتیجه آن شد که کاوش های آسمانی که در گذشته انجام می شد، شانس کمی برای شناسایی جرمی به بزرگی ۲۰ برابر زمین یا کمتر داشته اند، اما احتمال میرود که تلسکوپ کاوشگر نقشه‌بردار فروسرخ میدان وسیع ناسا(WISE) سیاره ای با حجم ۵۰ برابر حجم زمین یا بیشتر را شناسایی کرده باشد.
لیندر میگوید: «این موضوع حد حجم بالاتری را برای سیاره تعیین میکند.» طبق گفته های دانشمندان، تلسکوپ های آینده، مانند تلسکوپ تلسکوپ های بزرگ بررسی سینوپتیکی(Large Synoptic Survey) در نزدیکی کروتولولو در شیلی، یا کاوشگر های اختصاصی، می بایست قادر به تشخیص یا حذف سیاره ی نهم باشند. پروفسور مرداسینی میگوید:« این دورنمایی هیجان انگیز است!» جزئیات بیشتر این پژوهش در ششم آوریل ۲۰۱۶ در مجله ی Astronomy & Astrophysics منتشر شد.
مترجم: پروین دیانتی/سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com
