ایران اکازیون:همانطور که حدس می زنید، یک لیست امنیتی بلند بالا برای ارسال انسان به فضا وجود دارد. از بارزترین موارد این لیست می توان به فضاپیمای مناسب و لباس فضانوردی برای محافظت از انسان به محض رسیدن به مقصد اشاره کرد. البته یک سری ملاحظات عملی هم وجود دارد؛ مثل ذخیرۀ غذاهای دوستدار شرایط فضا، ابزارهایی که بتوانند در جاذبه کم کار کنند و دستگاه‌هایی برای برقراری ارتباط با زمین.
به گزارش بیگ بنگ، ناسا و سایر آژانس‌های فضایی که سرپرستی ماموریت‌ها را برعهده دارند، فضانوردان ِ خود را بطور کامل برای پرواز فضایی آموزش داده، آماده کرده و مجهز می کنند. اما یک حوزه وجود دارد که توجه چندانی به آن نشده است چرا که عواقب ماندن ِ طولانی مدت در فضا پیش‌بینی نشده است. فضانوردان با طیفی از خطرات سلامتی قابل توجهی روبرو می شوند که بیشتر آنها را هنوز به طور کامل متوجه نشده‌ایم. قرار گرفتن در معرض تابش کیهانی یکی از خطراتی است که می تواند مانع بزرگی برای سفرهای دور و طولانی مدت باشد. تا زمانی که راهکاری برای محافظت از فضانوردان در برابر تابش پیدا نکنیم، تابش امیدهای ما در خصوص حیات در مریخ را نابود خواهد کرد. در واقع، تابش حتی می تواند جلوی سفر کوتاه ما به این سیاره را خواهد گرفت.
یک تیم بین المللی از مرکز تحقیقات ایمز(Ames) ناسا در تلاش برای گسترش تحقیقات درباره این حوزۀ کمتر بررسی شده می خواهد نقشه راهی برای «مقاومت انسان در برابر تابش» تهیه کنند. مقاله منتشر شده در مجله «Oncotarget» چندین راهکار احتمالی ارائه می کند که انسان می تواند از طریق آنها آمادگی بهتری برای دوام آوردن در مقابل تابش فضایی پیدا کند.
به گزارش پروژه سلامت تابش فضایی ناسا، علاوه بر اثرات مشهود و سریع از قبیل بیماری حاد در مواجهه با تابش، قرار گرفتن در معرض تابش خطر ابتلای فضانورد به سرطان‌های مختلف، جهش‌های ژنتیکی، آسیب دستگاه عصبی و مواردی از این دست را افزایش می دهد. در طول چندین دهه برنامه‌های فضایی، ناسا داده‌های مربوط به قرارگیری در معرض تابش را از میان تمامی فضانوردان گردآوری کرده است. اگرچه این داده‌ها به دانشمندان کمک کرده تا بفهمند در نتیجه آن تابش چه اتفاقی می افتد، اما هنوز لزوما راهبردهایی برای کاهش یا جلوگیری از آن نیافته‌اند.
اینجاست که تیم بین‌المللی محققان وارد عمل می شود. محققان امیدوارند با استفاده از با بهره‌گیری از علم مدرن، ویرایش ژنی، ژن درمانی و خزانه زیستی کاری ترتیب دهند تا فضانوردان ِ آینده بتوانند در برابر تابش مقاومت کنند؛ شاید حتی در سطح زیستی. جدا از بررسی این احتمالات شگفت‌انگیز، هدف مقاله تیم بین‌المللی، تاکید بر اهمیت سرمایه‌گذاری در تحقیقات مربوط به رادیوبیولوژی، زیست پیری شناسی، داروهای احیاکننده و هوش مصنوعی می باشد تا این راه حل‌ها سرانجام به ثمر بنشینند. شاید این اهداف در آینده‌ای نزدیک تحقق پیدا کنند.
«دیمیتری کلوکوف» نویسنده مقاله و رئیس بخش سلامت و رادیوبیولوژی در آزمایشگاههای هسته‌ای کانادا در یک مصاحبه خبری گفت: «ماندن در بیرون از مگنتوسفر زمین برای یک یا دو سال می تواند به دلیل قرارگیری در معرض تابش، عوارض جانبی سنگینی برای سلامتی فضانوردان به همراه داشته باشد. الان وقت آن است که راهی برای دست و پنجه نرم کردن با آن چالش پیدا کنیم.»
پیشرفت در هر کدام از این زمینه‌ها می تواند شرایط را برای سفرهای فضایی امن و طولانی مدت فراهم نماید. «ژوئائو پدرو ده ماگلیاس» نویسنده و عضو هیئت سازمان تحقیقاتی زیست پیرشناسی بیان کرد: «این نقشه راه می تواند مرحله ای نوین برای گسترش شرایط زیستی انسان در ورای محدودیت های طبیعی ما باشد که نه تنها مقاومت در برابر بیماری را بررسی کرده، بلکه اهمیتی قابل توجه برای کاوش های فضایی آینده خواهد داشت.»
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: futurism.com
