ایران اکازیون:چیزی نمانده که سریعترین فضاپیمای ساخته شده بتواند خورشید را لمس کند. کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا که در سال ۲۰۱۸ راهی فضا شد، همزمان دو رکورد را شکسته است: نزدیکترین فضاپیما به خورشید و بیشترین سرعت.
در روز ۲۹ آوریل، این کاوشگر نزدیکترین گذر از کنار خورشید تا به امروز را انجام داد و از فاصلهی کمی بیش از ۱۰ میلیون کیلومتری سطح آن گذشت. پارکر در زمانِ رسیدن به نزدیکترین فاصله از خورشید، به سرعت حدود ۱۵۰ کیلومتر بر ثانیه نسبت به خورشید رسیده بود، بالاترین سرعتی که تاکنون یک فضاپیما داشته.
با چنین سرعتی، میتوان در ۴.۵ دقیقه سیارهی زمین را دور زد، یا در زمانی حدود ۴۰ دقیقه میتوان از زمین به ماه رفت. این سرعت تقریبا ۰.۰۵ درصد سرعت نور است. ولی کارِ کاوشگر خورشیدی پارکر هنوز پایان نیافته: دیدار ۲۹ آوریلِ آن با خورشید تنها هشتمین گذر از ۲۴ گذری است که تا پایان ماموریتش در اواخر ۲۰۲۵ برنامهریزی شده.
این فضاپیما با کمک گرانشی سیارات ناهید و عطارد در نهایت به فاصلهی ۶ میلیون کیلومتری خورشید میرسد تا «تاج خورشیدی» را بررسی نماید. پارکر در زمانِ رسیدن به نزدیکترین فاصلهی خورشید حدود ۶ میلیون کیلومتر از آن فاصله خواهد داشت، بیش از ۶ برابر نزدیکتر از کاوشگرهای هلیوس که تا پیش از شکستن رکوردشان توسط پارکر در ۲۰۱۸، آن را در دست داشتند.
تاج خورشیدی به طور عجیبی از سطح خورشید داغتر است. در حالی که دمای “سطح” یا بخش شیدسپهر خورشید (کرهای که میبینیم) تا ۶ هزار درجه سانتیگراد است، دمای تاج میتواند تا چند میلیون درجه سانتیگراد بالا برود. هنوز برای دانش انسانی کاملا مشخص نیست که این گرمایش عظیم از خلال چه روندهایی رخ میدهد.
پارکر اگرچه به سطح خورشید نزدیک میشود، ولی هدفش زیر سطح خورشید است- این کاوشگر برای سنجش میدانهای مغناطیسی در منطقه و ردگیری جریان انرژی درون خورشید نیز طراحی شده است. این سنجشها باید به پژوهشگران کمک کنند تا بفهمند خورشید چگونه ذرات پرانرژیای که باد خورشیدی را پدید میآورند به بیرون پخش میکنند.
خورشید تنها ستارهٔ سامانهٔ خورشیدی است و در مرکز آن جای دارد. خورشید یک کُرهٔ کامل است که از پلاسمای داغ ساخته شده است و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است. ستارهی ما سرچشمهٔ اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین است. خورشید، به تنهایی ۹۹.۸۶ درصد از جرم کل منظومه شمسی را به خود اختصاص داده است.