ایران اکازیون:ستاره های بزرگ بر زندگی کهکشان میزبانشان از طریق اشعه رادیویی و انفجار های ابر نواختری تسلط دارند. مارک مک لو، نویسنده مقاله و اختر فیزیکدان می گوید: همه عناصر سنگین تر از آهن در انفجار های ابرنواختری در پایان زندگی خود شکل گرفته اند، بنابراین بدون آنها شکل گیری حیات در زمین خیلی متفاوت و سخت به نظر می رسد.
یک تیم بین المللی از اختر فیزیک دانان به شواهد مهمی درباره یک معمای بزرگ در مورد تولد تعدادی از ستاره های بسیار سنگین در کائنات دست پیدا کردند. ستاره های بزرگ که ده برابر جرم خورشید در اشعه فرابنفش در حال درخشش می باشند و گازهای اطرافشان را گرم می کنند، یک شگفتی دارند و آن این است که چرا گاز داغ به بیرون مشتعل می شود. محققان با استفاده از آرایه تلسکوپهای بزرگ VLA و رصدخانه رادیویی نیومکزیکو تایید کردند که از آنها گاز فرو می ریزد و بصورت ساختار های متراکم رشته ای از خود اشعه ماورا بنفش ساتع می شود، در نتیجه اطراف سحابی گرم شده و سحابی مثل یک شمع می سوزد.
ستاره ها زمانی که بسیار بزرگ می شوند، ابرهای گازی از خود فرو می ریزنند. به یک باره تراکم و دما به حد کافی زیاد می شود و هیدروژن درون هیلیوم می سوزد و آنها می درخشند. ستاره های بسیار بزرگ از طریق ابرهایی که هنوز در حال سقوط هستند شروع به درخشیدن می کنند. نور اشعه ماورا بنفش آنها گازهای اطراف سحابی را با ۱۰ هزار درجه سلیسیوس یونیزه می کند. مدل های ساده پیشنهاد می دهد که در این مرحله گازهای اطراف ستاره های بزرگ با سرعت گسترش می یابد. اما مشاهدات تلسکوپ رادیویی VLA یک چیز متفاوت را نشان می دهد : طیف وسیعی از یون های هیدروژن بسیار کوچک هستند.
“در مدل نظری قدیمی یک توده بزرگ از ستاره ها شکل می گیرد و ناحیه HII می درخشد و شروع به گسترش می کنند و همه چیز مرتب می شود. نویسنده کریس دی پری، استاد ستاره شناسی و مدیر رصدخانه برادلی در اگنس کالج اسکاتمی گوید: اما گروهی از نظریه پردازان یک مدل عددی یک پارچه در شکل گیری ستاره ها را نشان می دهند و مواد بطور مداوم به هم فرو می ریزد و ستاره ها در ناحیه HII شکل می گیرند.” مدل های اخیر نشان می دهند که گازهای ستاره ای اطرف ستاره های بزرگ نمی توانند به طور مساوی به درون ستاره ها سقوط کنند زیرا شامل فورم های رشته ای می شوند و مقداری از گاز دارای جاذبه بسیار است که سبب سقوط محلی می شود.
مطالعات جدید توسط محققین VLA که در طول ۲۳ سال بررسی از صورت فلکی قوس B2 از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۲ استفاده بدست آمده این تئوری را ارئه داده که، ستاره های بزرگ در ناحیه ای نزدیک مرکز کهکشان شامل بسیاری از نواحی کوچک گاز یونیزه شده هستند که در اطراف ستاره های بزرگ واقع قرار دارند، این نواحی بسیار درخشان، در چهار ناحیه HII برای سوختن دچار تغییر و نوسان نور شده است.
دو عدد از کهکشان های ما بسیار بزرگ هستند و ستاره های تصویر با دقت بالا توسط هابل ناسا دیده شده، آنها هنوز یک راز هستند. اما تصاویر جدید جزئیات بیشتری را از گذشته نشان می دهد. تصویر جفت ستاره عظیم WR 25 و Tr16-244 در خوشه باز Trumpler 16 را نشان می دهد. این خوشه در سحابی کارینا جای دارد شده است. این سحابی مجموعه ای عظیم از گاز و گرد و غبار می باشد که در فاصله حداکثر ۷۵۰۰ سال نوری زمین نهفته است. سحابی کارینا شامل چندین ستاره داغ می شود.این دو سیستم ستاره ای معروف درخشان ترین هایی تا به امروز هستند که تایید شدند و همچنین مقدار باور نکردنی از گرما، درخشندگی و مقدار زیادی ماورابنفش را از خود ساتع می کنند. قسمت های آبی رنگ بسیار قدرتمند هستند که از طریق هیدروژنشان منابع سوخت سریع تری را از نوع دیگری ستارگان می سوزانند.
WR 25 درخشان ترینشان میباشد که در نزدیکی مرکز تصویر قرار دارد در همسایگی اش Tr16-244 که سه برابر درخشان تر است دیده می شود و در بالا نیز WR 25 قرار دارد. دومین ستاره درخشان در سمت چپ WR 25 جرم کمتری را از بقیه ستاره ها دارد ولی به زمین نزدیک تر است.ستاره هایی مانند WR 25 و Tr16-244 در مقایسه با بقیه نسبتا نادر هستند و ستاره شناسان به دلیل تشکیل ستاره و سحابی و تحت تاثیر قرار دادن ساختار تکامل کهکشان به آنها علاقه مند هستند. مشاهدات هابل نشان داد که سیستم Tr16-244 یک سیستم سه تایی است. دو تا از این ستاره ها بسیار نزدیک به هم هستند که بصورت یک جرم دیده می شوند. اما تلسکوپ توسعه یافته هابل آنها را دو جرم مجزا نشان می دهد. سومین ستاره ده ها صدها یا هزاران سال به دور بقیه می چرخد. روشن ترین و نزدیک ترین ترکیب ستاره های بزرگ دوتایی و ستاره های سه گانه کشف خواص ستاره های بزرگ را به چالش می کشد.
WR 25 و Tr16-244 به احتمال زیاد منابع رادیویی هستند که سبب می شوند گازهای بزرگ جسم های کوچک کروی را در کارینا نشان دهند که به آرامی در فضا تبخیر می شوند. در حالی که ممکن است ستاره های جدید را نیز با خود شکل دهد. به نظر می رسد امواج یونیزه مسئول شکل گیری جسم های کروی جالب باشند. خاصیت های برجسته در تصویر هابل از این ستاره ها قابل مشاهده است. این مشاهدات جدید توسط تیمی از ستاره شناسان آمریکایی و اسپانیایی و آرژانتینی بدست آمد و توسط آرژانتینی ها یک کاتالوگ جامع از مشاهدات ستارگان در نور مرئی ساخته شد.
منبع : dailygalaxy
