بیگ بنگ: پژوهشگران ناسا و آژانس فضایی اروپا در مطالعه جدیدی که به تازگی منتشر شده به این نتیجه رسیدند که حضور در فضا به کاهش قطر پوست فضانوردان می انجامد. در این مطالعه، قطر پوست فضانوردان پیش و پس از ماموریت های فضایی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه به جای استفاده از شیوه مرسوم نمونه برداری بافتی، از شیوه های جدیدتر تصویربرداری استفاده شد. این شیوه ها، تصاویری با دقت بالا و جزئیات بیشتر را در مورد پوست در اختیار دانشمندان قرار می دهد.
پروفسور کارستن کوئینگ از دپارتمان فناوری بیوفتونیک و لیزر دانشگاه سارلند، با استفاده از توموگرافی (سی‌تی اسکن) لیزری تصویربرداری پوست با رزولوشن بالا قبل و بعد از سفر به فضا، روی سلول‌های پوست فضانوردان مطالعه کردند. طراحان این فناوری لیزر می‌گویند که رزولوشن مکانی این فناوری هزاران برابر بالاتر از ابزارهای مافوق صوت است. آنها معتقدند که این فناوری می‌تواند انقلاب تشخیصی در بیمارستان‌ها ایجاد کند.
کوئینگ می‌گوید: «ما از پالس‌های لیزر فمتوثانیه استفاده کردیم. پوست فضانوردان را اسکن کردیم و سیگنال‌هایی از پوست آنها دریافت کردیم که اکثر آنها فلورسانس و سیگنال‌هایی بودند که نسل دوم هارمونیک نام دارند. با این سیگنال‌ها، تصاویری را ساختیم و با قدرت تفکیک بالا پوست را بررسی کردیم. این قدرت تفکیک هزار برابر بهتر از قدرت تفکیک فراصوت است. در نتیجه، بدون استفاده از بافت‌برداری به اطلاعاتی دست یافتیم که بسیار ارزشمند است و توانستیم با کمک این تصویر، حتی لایه به لایه پوست را مشاهده و بررسی کنیم.»
در این تحقیق مشخص شد که ساختار پوستی برخی فضانوردان در طی سفر فضایی دستخوش تغییراتی می شود. نخست اینکه پوست فضانوردان در فضا، کلاژن بیشتری تولید می کند، همچنین از میزان لایه اپیدرمی بیرونی پوست نزدیک به ۲۰ درصد کاسته می شود. با این وجود هنوز دلیل قطعی بروز این تغییرات پوستی در فضا مشخص نشده است و به پژوهش های بیشتری برای شناسایی عوامل و نیز ساز و کار آن نیاز است.
سایت علمی بیگ بنگ / منابع: phys.org , gizmodo
