ایران اکازیون:دانشمندان سه سیاره غول پیکر در منظومه ای دو ستاره ای کشف کردند. یکی از ستارگان میزبان دو سیاره و دیگری میزبان سومین سیاره است. یافته های محققان تاثیری که سیارات غول پیکری همچون مشتری بر معماری سامانه های خورشیدی می گذارند را توضیح می دهد.
به گزارش بیگ بنگ، رایج ترین سیارات فراخورشیدی که ابر زمین نامیده می شود از سیاره ما بسیار بزرگتر هستند اما از نپتون و اورانوس کوچکتر میباشند، بر اساس آمار های کنونی سیارات هم اندازه ی مشتری نیز نادر هستند و تنها به دور درصد ِ کمی از ستارگان مشاهده شده اند. گرانش سیاره مشتری به احتمال زیاد تاثیر زیادی بر معماری منظومه شمسی ما در طول دوره ی شکل گیری اش داشته است. بنابراین کمیابی سیارات ِ مشتری مانند می تواند توضیح دهد که چرا منظومه شمسی ما از تمامی منظومه های ستاره ای که تاکنون یافت شده، متفاوت تر میباشد.
پژوهش جدید کاری از دانشمندان دانشگاه کارنگی است که اولین سیاره ی فراخورشیدی را بر اساس داده های طیف نگار سیاره یاب(PFS) تلسکوپ ماژلان در رصدخانه ی لاس کامپاناس، کشف کرده اند. PFS ها قادر به پیدا کردن سیارات بزرگ با مدار طولانی یا مدار بیضوی بجای مدار دایره ای هستند که سه سیاره ی جدید و دو ستارۀ دوقلو با استفاده از این قابلیت و مشاهدات بلند مدت توسط چنین ابزاری در طول شش سال، کشف شده اند.
دانشمندان در تلاش برای کشف سیارات غول پیکر شبیه ِ مشتری هستند که اغلب چرخش طولانی و غیر عادی ِ دارند. کشف چنین سیاراتی می تواند فرایند شکل گیری ستارگان و سیارات قابل سکونت را به دانشمندان نشان دهد. ستاره های دو قلوی مطالعه شده در این پژوهش HD 133131A و HD 133131B نام دارند، ستاره ی اول میزبان دو سیاره است: یکی از سیارات ۱٫۵ برابر و دیگری نیم برابر جرم مشتری دارد و سیاره ی غیر عادی دیگر که ۲٫۵ برابر جرم مشتری را داراست، به دور ستاره ی دیگر می چرخد.
این دو ستاره تنها ۳۶۰ واحد نجومی با هم فاصله دارند، یک واحد نجومی فاصله بین زمین و خورشید است. این میزان فاصله برای ستاره های دوقلو که با سیاراتی که به دورشان می چرخند، بسیار نزدیک محسوب می شود. این منظومه بسیار غیر عادی است زیرا دو ستاره فاقد فلزات هستند به این معنی که جرمشان از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است، و این دقیقا برعکس ستاره های دیگر است، چون اغلب ستارگان از عناصری شبیه آهن و اکسیژن تشکیل شده اند. بیشتر ستاره هایی که میزبان سیارات غول پیکر هستند غنی از عناصر فلزی هستند. تنها شش سیستم دو ستاره ای با فلز کمتر با سیارات فراخورشیدی کشف شده اند که این اکشاف را جذاب می کند.
یک آنالیز دیگر نیز نشان می دهد این ستاره های دو قلو بر خلاف تصورات قبلی یکسان نیستد و تفاوت های شیمیایی زیادی با هم دارند. این می تواند نشان دهنده این باشد که یک ستاره در ابتدای شکل گیری اش چندین سیاره ی نوزاد را بلعیده است و ترکیب ستاره ای متفاوتی را دارا شده است. احتمال پیدا کردن چنین منظومه ای با این موئلفه ها بسیار کم است، در نتیجه می تواند بعنوان یک معیار تحقیقاتی مهم در شکل گیری سیارات، مخصوصا در منظومه های دو ستاره ای باشد. جزئیات بیشتر این پژوهش در Astronomical Journal منتشر شده است.
